Kripto Varlıklar alanındaki "hava" projeleri neden yüksek değerlemeler alabiliyor?

Kripto Varlıklar sektöründe, yalnızca şık bir web sitesine sahip olan projelerin kolayca milyonlarca dolar toplayabildiğini sık sık görüyoruz. Bu fenomen tesadüf değildir ve tamamen bir dolandırıcılık da değildir, arka planda oyun teorisinin etkisi vardır.

Bu durum, Amerikan dizisi "Silicon Valley"de tasvir edilen sahneye oldukça benziyor: Gerçek gelir elde etmeyen şirketler genellikle gerçekten kâr eden şirketlerden daha yüksek bir değere sahip oluyor. Yatırımcıların açıklaması, gelir gösterildiğinde insanların belirli rakamları sorgulayacakları ve herhangi bir rakamın yetersiz görüneceği yönünde. Ancak gelir yoksa, insanlar sınırsız olasılıkları özgürce hayal edebilir.

Kripto Varlıklar sektörü bu mantığı zirveye taşıdı: Proje ne kadar soyut olursa, toplanan fonlar o kadar fazla oluyor. Bu bir sistem açığı değil, aksine sektörün en kârlı potansiyel özelliklerinden biridir.

Gerçekler değerlemeyi sınırladı.

Bir proje gerçekten kullanılabilir bir ürüne sahip olduğunda, bazı rahatsız edici gerçeklerle yüzleşmek zorunda kalır:

• Gerçek kullanıcı sayısı (genellikle hayal kırıklığı yaratıcı)
• Gerçek teknik sınırlamalar (her zaman sinir bozucu)
• Sahtecilik yapılamayan ölçülebilir göstergeler (son derece yıkıcı)

Buna karşın, eğer bir projenin sadece bir beyaz kitabı varsa, potansiyel değeri yalnızca insanların hayal gücüyle sınırlıdır.

Bu, ürün geliştirmek için gerçekten çaba sarf eden projelerin piyasa tarafından cezalandırıldığı garip bir duruma yol açtı.

tamamen bilgi oyunu

Kripto Varlıklar toplama sürecinde, esas olarak aşağıdaki taraflar yer almaktadır:

• Proje kurucusu (tüm bilgilere sahip)
• Risk sermayedarları (biraz bilgi sahibi)
• Normal yatırımcı (neredeyse hiçbir şey bilmeyen)

Gerçek bir ürünü olmayan proje kurucuları için en iyi strateji şudur:

• Belirsiz ama heyecan verici tanım
• Potansiyeli vurgulayın, gerçeği değil
• Kaçırma korkusu (FOMO) yaratmak için tüm gücüyle çalışmak

Tanım ne kadar belirsizse, o kadar yanlışlanması zor olur. Kullanılabilir işlev ne kadar azsa, kusurları ortaya çıkarma fırsatı da o kadar azdır.

neden kimse daha iyi sonuçlar istemiyor

Oyun teorisinde ünlü "Mahkumun İkilemi", insanların neden kendilerine zarar veren seçimler yaptığına dair bir içgörü sunar. Kripto varlıklar yatırımlarında da benzer durumlar söz konusudur: Eğer herkes yatırım yapmadan önce uygulanabilir ürünler görmek isterse, piyasa ortamı daha sağlıklı olacaktır.

Ancak, bekleyen herkes erken dönemdeki önemli kazançları kaçırabilir. En erken giren yatırımcılar genellikle en fazla kar elde eder, proje nihayetinde başarısız olsa bile.

Bu nedenle, her yatırımcının akıllıca görünen davranışı (sadece taahhütlere dayanarak erken girmesi), tüm piyasaya olumsuz sonuçlar getirmiştir (gürültüyü önemseyip, özünü göz ardı etmek).

Hayallerin ve gerçeğin satışı

Bir platformda sadece bir makale yayımlamış bir proje, her şeyi köklü bir şekilde değiştireceğini ve trilyonlarca dolarlık değeri yakalayacağını iddia edebilir.

Ve gerçek bir kodu olan bir projenin karşılaşması gerekenler şunlardır:

• Gerçek Kullanıcı Sayısı
• Teknolojinin belirli yetenekleri ve sınırlamaları
• Rekabette geri kalmanın nedenleri

Bu, tamamen gerçeklik kısıtlamalarından bağımsız olarak elde edilen değerleme primine verilen "saçmalık primi" terimini ortaya çıkarır.

iş birliği spekülasyonu

Kimse proje kalitesini ayırt edemediğinde, herkes aynı sinyalleri arar:

• Etkileyici kişilerin yorumları
• Borsa'nın listeleme durumu
• Token fiyatı yükselme hızı

Ürünü olmayan projeler, bu sinyalleri üretmek için tüm kaynaklarını kullanabilir, gerçek geliştirme yapmak yerine. Kripto Varlıklar alanında, pazarlamanın önemi genellikle geliştirmeden daha fazladır.

Gerçek Vaka: Ürünü Olmayan Tüm Yıldız Kadrosu

Kripto Varlıklar alanında birçok proje yukarıdaki teoriyi doğrulamıştır:

• Bir blok zinciri projesi: Ana ağı piyasaya sürmeden önce milyarlarca değer elde etti ve tutkulu bir topluluk desteğine sahip. Bu, kripto varlıklar alanında projelerin ne kadar gerçek dışı olursa, insanların hayallerini o kadar fazla yansıtabileceğini kanıtlıyor.

• Yüksek performanslı bir blok zinciri: Her saniyede 160.000'den fazla işlem gerçekleştirebileceğini iddia ediyor, 350 milyon dolar topladı, ancak piyasaya çıktığında sadece saniyede 4 işlem gerçekleştirebiliyor. Teknik iddiaların gerektirdiği kanıt ne kadar azsa, elde edilen fon o kadar fazla.

• Bir biyometrik proje: "Biyometrik verilerin token karşılığında sağlanması" fikrini ortaya koyarak, risk sermayedarlarından milyarlarca dolarlık yatırım çekti.

Bu vakalar bir kalıbı takip ediyor: Taahhüt ne kadar soyut veya teknik olarak karmaşık olursa, toplanan fon o kadar fazla olur ve nihayetinde başarısızlık olasılığı da o kadar artar.

Bu durumun neden değişmesi zor.

Mantıksal olarak, yatırımcıların uygulanabilir ürünleri görmeyi talep etmeleri gerekir. Ancak oyun teorisi bunun neden olmayacağını açıklar:

• FOMO duygusu gerçekten var: Erken yatırımcılar en çok kazanç sağlıyor, bu da projeler doğrulanmadan önce aceleyle yatırım yapma baskısını oluşturuyor.
• İddia edilen içeriğin doğruluğunu doğrulamak zor: Çoğu yatırımcı, projelerin uygulanabilirliğini değerlendirme konusunda teknik becerilerden yoksundur.
• Fon yöneticilerinin kısa vadeli yönelimi: Ödemeleri o çeyrekteki getirilerine bağlıdır, uzun vadeli başarıya değil.
• Teşvik mekanizmasında sorunlar var: Bireyler için faydalı olan davranışlar, genel pazar için zarar verici olabilir.

Bu nedenle, gerçek pratik ürünler geliştiren projelerden daha fazla fon toplayabilen projelerin genellikle ürünleri yoktur.

Bu, oyun kurallarında bir sorun olduğu anlamına gelmiyor, aksine bazıları bu kuralları kullanmada aşırı yetenekli.