Şifreleme varlıkları 401(k) planına dahil ediliyor: ABD emeklilik sistemi için yeni bir dönem
2025年8月7日，美国总统特朗普签署行政令，允许401(k) emeklilik tasarruf planının daha geniş varlık sınıflarına yatırım yapmasına izin verdi, bu ilk kez şifreleme varlıklarını da içeriyor. Bu karar, şifreleme pazarına ulusal düzeyde bir tanıma sağlamakla kalmayıp, aynı zamanda emeklilik yatırımları için yeni bir çeşitlendirme yolu açtı.
Bu politika değişikliğinin anlamı derindir. Bu, sadece şifreleme pazarına önemli bir destek getirmekle kalmıyor, aynı zamanda emeklilik yatırımları için yeni olanaklar da açıyor. Ancak, bu yenilik daha yüksek volatilite ve risklerle birlikte geliyor.
401(k) planının gelişim sürecine bakıldığında, önemli bir dönüm noktası keşfedilebilir: Büyük Buhran döneminde, emeklilik reformları hisse senetlerine yatırım yapılmasına izin vermiştir. Mevcut şifreleme varlıklarıyla ilgili bağlam farklı olsa da, her iki durumun da özünde birçok benzerliği vardır.
Büyük Buhran Öncesi Emeklilik Sistemi
yüzyılın başlarından 1920'lere kadar, Amerika Birleşik Devletleri'nin emeklilik sistemi esasen sabit gelir planları kullanıyordu. İşverenler, çalışanlara emeklilik sonrası istikrarlı aylık emekli maaşı sağlama taahhütünde bulunuyordu. Bu model, 19. yüzyılın sonlarındaki sanayileşme sürecinden kaynaklanmakta olup, nitelikli işgücünü çekmek ve elde tutmak amacıyla oluşturulmuştur.
O dönemde, emeklilik fonlarının yatırım stratejisi son derece temkinliydi. Ana akım görüş, emeklilik fonlarının yüksek getiriden çok güvenliği önceliklendirmesi gerektiği yönündeydi. "Hukuk listesi" düzenlemelerinin sınırlamaları nedeniyle, emeklilik fonları esas olarak devlet tahvilleri, kaliteli şirket tahvilleri ve belediye tahvilleri gibi düşük riskli varlıklara yatırım yapıyordu.
Bu temkinli yatırım stratejisi ekonomik refah dönemlerinde iyi çalışır, ancak potansiyel yatırım getirilerini de sınırlar.
Büyük Buhran'ın Etkileri ve Emeklilik Krizi
Ekim 1929'da, Wall Street borsa çöküşü patlak verdi ve Büyük Buhran'ın başlangıcını işaret etti. Dow Jones endeksi zirveden %90'a yakın düştü ve küresel ekonomik çöküşe yol açtı. İşsizlik oranı %25'e fırladı ve sayısız işletme kapandı.
Emeklilik fonları o zamanlar çok az doğrudan hisse senedi yatırımı yapmasına rağmen, ekonomik kriz dolaylı yollarla onlara ciddi zararlar verdi. Birçok işveren iflas etti ve emeklilik taahhütlerini yerine getiremedi, bu da emeklilik ödemelerinde kesintilere veya büyük ölçüde azalmalara yol açtı.
Bu kriz, işverenlerin ve hükümetin emeklilik yönetim yeteneklerine yönelik kamuoyunda soru işaretleri oluşturdu ve federal hükümetin müdahalesini teşvik etti. 1935 yılında, Sosyal Güvenlik Yasası yürürlüğe girdi ve ulusal bir emeklilik sistemi kuruldu, ancak özel ve kamu emekliliklerinin yönetimi hâlâ temel olarak yerel düzeyde gerçekleştirilmektedir.
Düzenleyici kurumlar, emeklilik fonlarının hisse senedi gibi "kumar" olarak görülen yüksek riskli varlıklara yatırım yapmaktan kaçınması gerektiğini vurguladı.
Ancak, krizin ardından ekonomik toparlanma yavaş ilerledi, tahvil getirileri düşmeye başladı, bunun bir kısmı federal vergi gelirlerinin genişlemesinden kaynaklanıyordu. Bu, sonraki değişimlerin tohumlarını attı. Bu sırada, emeklilik fonu getirilerinin taahhüt edilen getirileri karşılamakta yetersiz olduğu sorunu giderek belirginleşmeye başladı.
Büyük Buhran Sonrası Yatırım Yönelimi ve Tartışmalar
Büyük Buhran'ın sona ermesinin ardından, özellikle II. Dünya Savaşı sırasında ve sonrasında (1940-1950'ler), emeklilik fonu yatırım stratejileri yavaş yavaş değişmeye başladı; muhafazakar tahvil yatırımlarından hisse senetlerini de içeren öz sermaye varlıklarına yönelmiştir. Bu dönüşüm süreci tartışmalar ve zorluklarla doluydu.
Savaş sonrası ekonomik toparlanma, ancak belediye tahvil piyasası duraksadı, getiriler %1,2'lik düşük seviyeye düştü ve emeklilik fonlarının garanti getirisini karşılayamadı. Kamu emeklilik fonları "açık ödeme" baskısıyla karşı karşıya, bu da vergi mükelleflerinin yükünü artırıyor.
Aynı zamanda, özel vakıf fonları "dikkatli yönetici kuralını" benimsemeye başladı. Bu kural, 19. yüzyıldaki vakıf hukukundan kaynaklanmakta olup, 1940'lı yıllarda yeniden yorumlanmıştır: Genel yatırım stratejisi "dikkatli" olduğu sürece, daha yüksek getiri elde etmek için çeşitlendirilmiş yatırımlara izin verilmektedir. Bu kural başlangıçta özel vakıflara uygulanıyordu, ancak zamanla kamu emekli maaşlarını da etkilemeye başladı.
1950'de, New York eyaleti temkinli insan kurallarını kısmen benimseyerek emeklilik fonlarının %35'e kadar hisse senedi varlıklarına yatırım yapmasına izin verdi. Bu, "hukuki liste"den esnek yatırıma geçişi simgeliyor. Diğer eyaletler de yavaş yavaş takip etti, örneğin Kuzey Carolina 1957'de şirket tahvillerine yatırım yapma yetkisi verdi ve 1961'de %10 hisse senedi tahsisine izin vererek 1964'te %15'e çıkardı.
Bu değişiklik yoğun tartışmalara yol açtı. Karşıtları (özellikle aktüerler ve sendikalar) hisse senedi yatırımlarının 1929 borsa çöküşünü tekrarlama riski taşıdığını ve emeklilik fonlarını piyasa dalgalanmalarının riski altına soktuğunu düşünüyor. Medya ve politikacılar bunu "işçilerin alın teriyle kumar oynamak" olarak nitelendiriyor ve ekonomik durgunluk döneminde emeklilik fonlarının çökmesinden endişe ediyor.
Tartışmaları hafifletmek için, başlangıçta yatırım oranı %10-20 ile sıkı bir şekilde sınırlanmış ve öncelikli olarak "mavi çip" hisse senetlerine yatırım yapılmıştır. Zamanla, savaş sonrası boğa piyasasının faydasıyla tartışmalar azalmakta ve hisse senedi yatırımlarının getiri potansiyeli kanıtlanmaktadır.
Son Gelişmeler ve Kurumsallaşma
1960 yılına kadar, kamu emekli maaşlarının devlet dışı menkul kıymetler içindeki payı %40'ı aştı. New York eyaletinde belediye tahvillerinin sahiplik oranı 1955'te %32.3'ten 1966'da %1.7'ye düştü. Bu değişim, vergi mükelleflerinin yükünü azalttı, ancak emekli maaşlarını piyasa performansına daha bağımlı hale getirdi.
1974 yılında Çalışan Emeklilik Gelir Güvencesi Yasası'nın yürürlüğe girmesiyle, temkinli yatırımcı standardı kamu emeklilik fonlarına uygulandı. Başlangıçta hâlâ tartışmalar olsa da, hisse senedi yatırımları nihayetinde yaygın olarak kabul edildi. Ancak, bu yatırım stratejisi bazı sorunları da ortaya çıkardı; örneğin, 2008 finansal krizinde emeklilik fonlarının büyük zarar görmesi, benzer tartışmaları yeniden alevlendirdi.
Şifreleme varlıklarının 401(k) içine dahil edilmesinin anlamı
Mevcut 401(k), şifreleme varlıklarının daha önce hisse senedi yatırımlarını tanıtma ile olan tartışmalarına yüksek benzerlik taşımaktadır, her ikisi de temkinli yatırımlardan yüksek riskli varlıklara geçişi içermektedir. Açıkça, şifreleme varlıklarının mevcut olgunluk seviyesi daha düşük ve volatilitesi daha yüksektir, bu da daha radikal bir emeklilik reformu olarak değerlendirilebilir.
Bu karar birden fazla sinyal yayıyor:
Şifreleme varlıklarının tanıtımı, denetimi ve eğitimi yeni bir aşamaya girecek, bu da insanların bu tür yeni varlıklara kabul düzeyini ve risk bilincini artıracaktır.
Piyasa açısından bakıldığında, hisse senetlerinin emeklilik planlarına dahil edilmesi, ABD borsa piyasasındaki uzun vadeli boğa piyasasından oldukça fazla fayda sağlamıştır. Şifreleme varlıklarının bu başarıyı kopyalaması için de istikrarlı bir yükseliş piyasa trendini takip etmesi gerekmektedir.
401(k) fonlarının uzun vadeli bir kilitleme özelliğine sahip olması nedeniyle, emeklilik fonlarının şifreleme varlıkları satın alması bir nevi "coin biriktirme" eylemi olarak kabul edilebilir ve bu, başka bir "şifreleme varlık stratejik rezervi" biçimi olarak değerlendirilebilir.
Herhangi bir açıdan yorumlansa da, bu politika değişikliği şifreleme piyasası için büyük bir avantajdır.
401(k) planı özeti
401(k), 1978'de ilk kez tanıtılan ABD "Gelir Vergisi Kanunu" nun 401(k) maddesi altında bir işveren destekli emeklilik tasarruf planıdır. Çalışanların, uzun vadeli tasarruf ve yatırım için bireysel emeklilik hesaplarına vergi öncesi maaş (veya belirli bir plana bağlı olarak vergi sonrası maaş) yatırmalarına olanak tanır.
401(k), geleneksel "sabit gelir planı" nın aksine, "sabit katkı planı" dır; bunun temelinde, çalışanlar ve işverenlerin ortak katkıda bulunması, yatırım getirilerinin veya zararlarının ise çalışan birey tarafından üstlenilmesidir.
katkı mekanizması
Çalışanlar, her dönem maaşından belirli bir oranı 401(k) katkısı olarak kesebilir ve bireysel hesaplarına yatırabilir. İşverenler genellikle "eşleşen katkılar" sunar; bu, çalışanın katkısının belirli bir oranına ek fon sağlamaktır ve eşleşen tutar, işveren politikalarına bağlıdır, zorunlu değildir.
yatırım seçeneği
401(k) tek bir fon değil, çalışanlar tarafından kontrol edilen bir kişisel hesap. Fonlar, genellikle S&P 500 endeks fonu, tahvil fonu, karma varlık fonu gibi işveren tarafından belirlenen "menü" seçeneklerine yatırılabilir. 2025 yılına ait bir yürütme emri, özel sermaye, gayrimenkul ve şifreleme varlıklarının eklenmesine izin veriyor.
Çalışanlar menüden bir yatırım portföyü seçmeli veya varsayılan seçeneği kabul etmelidir. İşveren sadece seçenekler sunar, belirli yatırım kararlarından sorumlu değildir.
Kazanç sahibi: Yatırım kazançları tamamen çalışana aittir, işveren veya diğerleri ile paylaşılması gerekmez.
Risk üstlenimi: Piyasa düştüğünde, zarar çalışan tarafından üstlenilir, herhangi bir tazminat mekanizması yoktur.
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
Amerika, şifreleme varlık yatırımlarını 401(k) emeklilik sistemine yeni bir devrim getiriyor.
Şifreleme varlıkları 401(k) planına dahil ediliyor: ABD emeklilik sistemi için yeni bir dönem
2025年8月7日，美国总统特朗普签署行政令，允许401(k) emeklilik tasarruf planının daha geniş varlık sınıflarına yatırım yapmasına izin verdi, bu ilk kez şifreleme varlıklarını da içeriyor. Bu karar, şifreleme pazarına ulusal düzeyde bir tanıma sağlamakla kalmayıp, aynı zamanda emeklilik yatırımları için yeni bir çeşitlendirme yolu açtı.
Bu politika değişikliğinin anlamı derindir. Bu, sadece şifreleme pazarına önemli bir destek getirmekle kalmıyor, aynı zamanda emeklilik yatırımları için yeni olanaklar da açıyor. Ancak, bu yenilik daha yüksek volatilite ve risklerle birlikte geliyor.
401(k) planının gelişim sürecine bakıldığında, önemli bir dönüm noktası keşfedilebilir: Büyük Buhran döneminde, emeklilik reformları hisse senetlerine yatırım yapılmasına izin vermiştir. Mevcut şifreleme varlıklarıyla ilgili bağlam farklı olsa da, her iki durumun da özünde birçok benzerliği vardır.
Büyük Buhran Öncesi Emeklilik Sistemi
O dönemde, emeklilik fonlarının yatırım stratejisi son derece temkinliydi. Ana akım görüş, emeklilik fonlarının yüksek getiriden çok güvenliği önceliklendirmesi gerektiği yönündeydi. "Hukuk listesi" düzenlemelerinin sınırlamaları nedeniyle, emeklilik fonları esas olarak devlet tahvilleri, kaliteli şirket tahvilleri ve belediye tahvilleri gibi düşük riskli varlıklara yatırım yapıyordu.
Bu temkinli yatırım stratejisi ekonomik refah dönemlerinde iyi çalışır, ancak potansiyel yatırım getirilerini de sınırlar.
Büyük Buhran'ın Etkileri ve Emeklilik Krizi
Ekim 1929'da, Wall Street borsa çöküşü patlak verdi ve Büyük Buhran'ın başlangıcını işaret etti. Dow Jones endeksi zirveden %90'a yakın düştü ve küresel ekonomik çöküşe yol açtı. İşsizlik oranı %25'e fırladı ve sayısız işletme kapandı.
Emeklilik fonları o zamanlar çok az doğrudan hisse senedi yatırımı yapmasına rağmen, ekonomik kriz dolaylı yollarla onlara ciddi zararlar verdi. Birçok işveren iflas etti ve emeklilik taahhütlerini yerine getiremedi, bu da emeklilik ödemelerinde kesintilere veya büyük ölçüde azalmalara yol açtı.
Bu kriz, işverenlerin ve hükümetin emeklilik yönetim yeteneklerine yönelik kamuoyunda soru işaretleri oluşturdu ve federal hükümetin müdahalesini teşvik etti. 1935 yılında, Sosyal Güvenlik Yasası yürürlüğe girdi ve ulusal bir emeklilik sistemi kuruldu, ancak özel ve kamu emekliliklerinin yönetimi hâlâ temel olarak yerel düzeyde gerçekleştirilmektedir.
Düzenleyici kurumlar, emeklilik fonlarının hisse senedi gibi "kumar" olarak görülen yüksek riskli varlıklara yatırım yapmaktan kaçınması gerektiğini vurguladı.
Ancak, krizin ardından ekonomik toparlanma yavaş ilerledi, tahvil getirileri düşmeye başladı, bunun bir kısmı federal vergi gelirlerinin genişlemesinden kaynaklanıyordu. Bu, sonraki değişimlerin tohumlarını attı. Bu sırada, emeklilik fonu getirilerinin taahhüt edilen getirileri karşılamakta yetersiz olduğu sorunu giderek belirginleşmeye başladı.
Büyük Buhran Sonrası Yatırım Yönelimi ve Tartışmalar
Büyük Buhran'ın sona ermesinin ardından, özellikle II. Dünya Savaşı sırasında ve sonrasında (1940-1950'ler), emeklilik fonu yatırım stratejileri yavaş yavaş değişmeye başladı; muhafazakar tahvil yatırımlarından hisse senetlerini de içeren öz sermaye varlıklarına yönelmiştir. Bu dönüşüm süreci tartışmalar ve zorluklarla doluydu.
Savaş sonrası ekonomik toparlanma, ancak belediye tahvil piyasası duraksadı, getiriler %1,2'lik düşük seviyeye düştü ve emeklilik fonlarının garanti getirisini karşılayamadı. Kamu emeklilik fonları "açık ödeme" baskısıyla karşı karşıya, bu da vergi mükelleflerinin yükünü artırıyor.
Aynı zamanda, özel vakıf fonları "dikkatli yönetici kuralını" benimsemeye başladı. Bu kural, 19. yüzyıldaki vakıf hukukundan kaynaklanmakta olup, 1940'lı yıllarda yeniden yorumlanmıştır: Genel yatırım stratejisi "dikkatli" olduğu sürece, daha yüksek getiri elde etmek için çeşitlendirilmiş yatırımlara izin verilmektedir. Bu kural başlangıçta özel vakıflara uygulanıyordu, ancak zamanla kamu emekli maaşlarını da etkilemeye başladı.
1950'de, New York eyaleti temkinli insan kurallarını kısmen benimseyerek emeklilik fonlarının %35'e kadar hisse senedi varlıklarına yatırım yapmasına izin verdi. Bu, "hukuki liste"den esnek yatırıma geçişi simgeliyor. Diğer eyaletler de yavaş yavaş takip etti, örneğin Kuzey Carolina 1957'de şirket tahvillerine yatırım yapma yetkisi verdi ve 1961'de %10 hisse senedi tahsisine izin vererek 1964'te %15'e çıkardı.
Bu değişiklik yoğun tartışmalara yol açtı. Karşıtları (özellikle aktüerler ve sendikalar) hisse senedi yatırımlarının 1929 borsa çöküşünü tekrarlama riski taşıdığını ve emeklilik fonlarını piyasa dalgalanmalarının riski altına soktuğunu düşünüyor. Medya ve politikacılar bunu "işçilerin alın teriyle kumar oynamak" olarak nitelendiriyor ve ekonomik durgunluk döneminde emeklilik fonlarının çökmesinden endişe ediyor.
Tartışmaları hafifletmek için, başlangıçta yatırım oranı %10-20 ile sıkı bir şekilde sınırlanmış ve öncelikli olarak "mavi çip" hisse senetlerine yatırım yapılmıştır. Zamanla, savaş sonrası boğa piyasasının faydasıyla tartışmalar azalmakta ve hisse senedi yatırımlarının getiri potansiyeli kanıtlanmaktadır.
Son Gelişmeler ve Kurumsallaşma
1960 yılına kadar, kamu emekli maaşlarının devlet dışı menkul kıymetler içindeki payı %40'ı aştı. New York eyaletinde belediye tahvillerinin sahiplik oranı 1955'te %32.3'ten 1966'da %1.7'ye düştü. Bu değişim, vergi mükelleflerinin yükünü azalttı, ancak emekli maaşlarını piyasa performansına daha bağımlı hale getirdi.
1974 yılında Çalışan Emeklilik Gelir Güvencesi Yasası'nın yürürlüğe girmesiyle, temkinli yatırımcı standardı kamu emeklilik fonlarına uygulandı. Başlangıçta hâlâ tartışmalar olsa da, hisse senedi yatırımları nihayetinde yaygın olarak kabul edildi. Ancak, bu yatırım stratejisi bazı sorunları da ortaya çıkardı; örneğin, 2008 finansal krizinde emeklilik fonlarının büyük zarar görmesi, benzer tartışmaları yeniden alevlendirdi.
Şifreleme varlıklarının 401(k) içine dahil edilmesinin anlamı
Mevcut 401(k), şifreleme varlıklarının daha önce hisse senedi yatırımlarını tanıtma ile olan tartışmalarına yüksek benzerlik taşımaktadır, her ikisi de temkinli yatırımlardan yüksek riskli varlıklara geçişi içermektedir. Açıkça, şifreleme varlıklarının mevcut olgunluk seviyesi daha düşük ve volatilitesi daha yüksektir, bu da daha radikal bir emeklilik reformu olarak değerlendirilebilir.
Bu karar birden fazla sinyal yayıyor:
Şifreleme varlıklarının tanıtımı, denetimi ve eğitimi yeni bir aşamaya girecek, bu da insanların bu tür yeni varlıklara kabul düzeyini ve risk bilincini artıracaktır.
Piyasa açısından bakıldığında, hisse senetlerinin emeklilik planlarına dahil edilmesi, ABD borsa piyasasındaki uzun vadeli boğa piyasasından oldukça fazla fayda sağlamıştır. Şifreleme varlıklarının bu başarıyı kopyalaması için de istikrarlı bir yükseliş piyasa trendini takip etmesi gerekmektedir.
401(k) fonlarının uzun vadeli bir kilitleme özelliğine sahip olması nedeniyle, emeklilik fonlarının şifreleme varlıkları satın alması bir nevi "coin biriktirme" eylemi olarak kabul edilebilir ve bu, başka bir "şifreleme varlık stratejik rezervi" biçimi olarak değerlendirilebilir.
Herhangi bir açıdan yorumlansa da, bu politika değişikliği şifreleme piyasası için büyük bir avantajdır.
401(k) planı özeti
401(k), 1978'de ilk kez tanıtılan ABD "Gelir Vergisi Kanunu" nun 401(k) maddesi altında bir işveren destekli emeklilik tasarruf planıdır. Çalışanların, uzun vadeli tasarruf ve yatırım için bireysel emeklilik hesaplarına vergi öncesi maaş (veya belirli bir plana bağlı olarak vergi sonrası maaş) yatırmalarına olanak tanır.
401(k), geleneksel "sabit gelir planı" nın aksine, "sabit katkı planı" dır; bunun temelinde, çalışanlar ve işverenlerin ortak katkıda bulunması, yatırım getirilerinin veya zararlarının ise çalışan birey tarafından üstlenilmesidir.
katkı mekanizması
Çalışanlar, her dönem maaşından belirli bir oranı 401(k) katkısı olarak kesebilir ve bireysel hesaplarına yatırabilir. İşverenler genellikle "eşleşen katkılar" sunar; bu, çalışanın katkısının belirli bir oranına ek fon sağlamaktır ve eşleşen tutar, işveren politikalarına bağlıdır, zorunlu değildir.
yatırım seçeneği
401(k) tek bir fon değil, çalışanlar tarafından kontrol edilen bir kişisel hesap. Fonlar, genellikle S&P 500 endeks fonu, tahvil fonu, karma varlık fonu gibi işveren tarafından belirlenen "menü" seçeneklerine yatırılabilir. 2025 yılına ait bir yürütme emri, özel sermaye, gayrimenkul ve şifreleme varlıklarının eklenmesine izin veriyor.
Çalışanlar menüden bir yatırım portföyü seçmeli veya varsayılan seçeneği kabul etmelidir. İşveren sadece seçenekler sunar, belirli yatırım kararlarından sorumlu değildir.