cross-chain protokolünün güvenlik zorlukları ve Merkeziyetsizlik'in önemi

Son yıllarda, cross-chain protokolleri blockchain alanında giderek daha önemli bir rol oynamaktadır. Ancak, uygulama alanının genişlemesiyle birlikte, güvenlik sorunları da giderek daha belirgin hale gelmiştir. Son iki yılın verilerine göre, cross-chain protokolleriyle ilgili güvenlik olaylarının neden olduğu kayıplar, çeşitli blockchain güvenlik olayları arasında en üst sırada yer almaktadır ve önemi hatta Ethereum'un ölçeklendirme çözümlerini aşmaktadır.

cross-chain protokol arasındaki birlikte çalışabilirlik, Web3 ekosisteminin gelişimi için içsel bir ihtiyaçtır. Bu tür projeler genellikle büyük finansman alabilir, toplam kilitli değer (TVL) ve işlem hacmi de sürekli artmaktadır. Ancak, sıradan kullanıcılar genellikle bu protokollerin güvenlik seviyesini doğru bir şekilde değerlendirmekte zorlanır, bu da potansiyel riski artırır.

Örnek olarak bilinen bir cross-chain protokolünü ele alırsak, tasarım mimarisi sade görünmesine rağmen potansiyel tehlikeler içermektedir. Bu protokol, zincirler arası iletişimi Relayer aracılığıyla gerçekleştirirken, Oracle tarafından denetlenmektedir. Bu tasarım, geleneksel üçüncü zincir konsensüs doğrulama sürecini ortadan kaldırarak kullanıcılara "hızlı cross-chain" deneyimi sunmakta, ancak aynı zamanda güvenlik riskleri de getirmektedir.

Öncelikle, çoklu düğüm doğrulamasını tek bir Oracle doğrulamasına indirgemek, şüphesiz ki güvenlik katsayısını büyük ölçüde azaltmaktadır. İkincisi, bu tasarımın Relayer ve Oracle'ın tamamen bağımsız olduğunu varsayması gerekir, ancak bu güven varsayımı pratikte kalıcı olarak garanti edilemez ve yeterli Merkeziyetsizlik özelliklerinden yoksundur.

Bazı görüşler, açık Relayer erişim izinlerinin güvenliği artırabileceğini öne sürüyor. Ancak, bu yaklaşım esasen katılımcı sayısını artırmaktan başka bir şey değildir ve ürün özelliklerini ya da güvenliği köklü bir şekilde değiştirmez. Aksine, bu yeni sorunlar getirebilir.

Eğer bir cross-chain projesi kullandığı düğüm yapılandırmasını değiştirmeye izin veriyorsa, bir saldırgan kendi kontrolündeki düğümleri değiştirebilir ve böylece mesajları sahteleyebilir. Bu risk karmaşık senaryolarda daha da ciddi hale gelebilir. Ayrıca, son kullanıcıların bu protokolu kullanan her projenin güvenliğini kendilerinin değerlendirmesi gerektiğinden, ekosistem inşası kesinlikle zorlaşmaktadır.

Gerçek merkeziyetsiz altyapı, ekosistemindeki tüm projelere tutarlı bir güvenlik sağlamalıdır. Ancak, bazı altyapı olarak adlandırılan projeler aslında daha çok (Middleware) gibidir; bu projeler uygulama geliştiricilerin güvenlik politikalarını özelleştirmelerine izin verir, ancak tüm ekosistemin güvenliğini garanti edemez.

Bazı güvenlik ekipleri, bazı cross-chain protokollerinde mevcut olan potansiyel açıkları belirtmiştir. Örneğin, eğer bir saldırgan protokol yapılandırmasına erişim elde ederse, kendi kontrolündeki bileşenlere oracle'ları ve relay'leri değiştirebilir ve böylece cross-chain işlemleri manipüle edebilir. Ayrıca, oracle ve çoklu imza onayı sonrası mesajları değiştirmeye izin veren açıklar da bulunmaktadır; bunlar kullanıcı fonlarının çalınmasına yol açabilir.

Bitcoin beyaz kitabını incelediğimizde, gerçek bir merkeziyetsiz sistemin, güvenilir üçüncü taraflara ihtiyaç duymadan, eşler arası olması gerektiğini görebiliriz. Bu "Satoshi Konsensüsü" güveni ortadan kaldırmanın (Trustless) ve merkeziyetsizliğin (Decentralized) önemini vurgulamaktadır. Ancak, bazı kendilerini merkeziyetsiz olarak adlandıran cross-chain protokoller aslında hala birden çok güvenilir role bağımlıdır, bu da gerçek merkeziyetsizlik anlayışıyla çelişmektedir.

Gerçekten merkeziyetsiz bir cross-chain protokolü oluşturmak hala büyük bir zorluktur. Sıfır bilgi kanıtı gibi bazı yeni teknolojiler, bu sorunu çözmek için yeni fikirler sunabilir. Her durumda, yalnızca gerçekten merkeziyetsizlik güvenliğine sahip protokoller, gelecekteki blockchain ekosisteminde kendine yer bulabilir.